‘Οταν έχεις γνωρίσει -αρχικά κοινωνικά, κατόπιν φιλικά και εν τέλει επαγγελματικά- τον Χρήστο Ζαμπούνη στα τρυφερά 20’ς σου ο πήχυς των προσδοκιών σου απ΄τους άντρες έχει περάσει και το 6.16 του Renaud Lavillenie.
Όχι μόνο για τα όλα όσα θαυμαστά και πολυτάλαντα είναι, αλλά κυρίως γιατί ο Χρήστος – φαντάζομαι πως μετά από τόσα χρόνια μου επιτρέπετε την οικειότητα κύριε μου- είναι φτιαγμένος από εκείνη τη στόφα των αρσενικών που οφείλει να φυλάσσεται -ως συλλεκτική- στα έγκατα του Λούβρου μέσα σε προθήκες με super συνθήκες συντήρησης και υψηλής ασφαλείας.
Τον ρώτησα, λοιπόν, πριν λίγο καιρό στο αγαπημένο μου DELUXE MAGAZINE τι τον έχει μάθει η ζωή για τις γυναίκες. Κι εκείνος – με τον τρόπο που καθηλώνει ακόμη και ορκισμένη φεμινίστρια- (Μακριά από μας…) -μου τα είπε όλα:
Ένα από τα σπουδαία μαθήματα που μου έμαθε η ζωή σε σχέση με το γυναικείο φύλο είναι ότι κάνουμε τα πάντα για να κατακτήσουμε μια γυναίκα και πολύ λίγα για να την κρατήσουμε.
Προς τούτο προσπαθώ να είμαι φιλόφρων και περιποιητικός με κάπως παλιομοδίτικο είναι αλήθεια τρόπο. Ανοίγω την πόρτα του αυτοκινήτου, βοηθώ να φορέσει ή να βγάλει το πανωφόρι της, προτείνω την καλύτερη θέση στο εστιατόριο, κάνω κομπλιμέντα για την εμφάνισή της αποφεύγοντας να λέω τα ίδια σε όλες, πηγαίνω να την πάρω από το σπίτι της και την συνοδεύω πάλι έως εκεί.
Δεν την συγκρίνω με άλλες, επιδεικνύω ρομαντική αμνησία για προηγούμενες σχέσεις, δεν υπόσχομαι αρραβώνα ή γάμο από την πρώτη ερωτική νύχτα, έχω πάρει διαζύγιο από την απιστία.
Εγείρομαι ως έλασμα όταν μου παρουσιάζουν μια κυρία, εφαρμόζω με θρησκευτική προσήλωση το χειροφίλημα, εισέρχομαι στο εστιατόριο πρώτος, δεν κάνω φιγούρα για τις γνώσεις μου, της προσφέρω λουλούδια σε κάθε ευκαιρία, δεν κάθομαι πριν από αυτήν στο τραπέζι, ούτε ξεκινώ να τρώω πριν δοκιμάσει πρώτα εκείνη, της σερβίρω το κρασί, δεν ψέγω δημόσια τα ελαττώματά της, την επαινώ όμως δημόσια για τα προτερήματά της, αποφεύγω να πληγώνω τα αισθήματά της, προτιμώ να λέω την αλήθεια –όσο δυσάρεστη κι αν είναι– από το να λέω ψέματα, δεν κάνω χρήση βίας ούτε υβρίζω, με δύο λόγια κάνω τα πάντα για να την κάνω να νοιώσει βασίλισσα.»
Και δυο λόγια για το νέο του βιβλίο!
Ο Χρήστος Ζαμπούνης επιστρέφει συγγραφικά με ένα ερωτικό αστυνομικό θρίλερ το οποίο εκτυλίσσεται με φόντο την Ελλάδα της κρίσης. Στην παράδοση της κοινωνικής μυθιστοριογραφίας, ο συγγραφέας επιχειρεί να χαρτογραφήσει τα ήθη μιας τρεκλίζουσας κοινωνίας που ζει οριακά στο χείλος της αβύσσου. Διαβάστε το!
Εμπνευσμένο από οικείες καταστάσεις, πρόσωπα και πράγματα, το «Τάμα στη Μύκονο» αποτελεί μια σκληρή αποτύπωση της εποχής, όπου οι δυνάμεις του καλού έχουν να αντιμετωπίσουν καθημερινά τα προσωπικά αδιέξοδα των πρωταγωνιστών.
Ποιος θα επικρατήσει τελικά;
Πώς το βάσανο που βιώνει η χώρα έχει μεταφερθεί στις ψυχές των κατοίκων της;
Μπορεί να είναι ο έρωτας καταφύγιο;
Μέχρι πού έχει φτάσει η διαφθορά και ποιοι αντιστέκονται σ’ αυτήν;
Κυκλοφορεί από τις Εκδόσεις Φερενίκη
No Comments