Πάντα πίστευα πως ένας σπάνιος εγκέφαλος μπορεί να λάμψει σαν κόσμημα της νέας συλλογής των Graff ακόμη κι αν «κολυμπάει» στο αλκοόλ, έχει συρρικνωθεί από τα παραισθησιογόνα ή «βασανίζεται» από προσωπικές εμμονές και άκυρες ονειροφαντασιώσεις.
Κι ο Τσαρλς – το αιώνιο μου κόλλημα- αυτός ο πορνοδιαστροφικός τύπος που για πρωινό «έπαιρνε» 16χρονες και χάπια με ουίσκι ήρθε κι απόψε στα σκαλοπάτια μου για να μου δείξει πόσο κοντά στην ιδιωτική του πραγματικότητα είναι και η δική μας…
Οι μέρες και οι νύχτες μας στα χρόνια του Πρώτη φορά Αριστερά. Post -από αυτά που το Facebook σου σερβίρει κάθε φορά που μπεις πρωί πρωί- κι ευτυχώς ακόμη σε ρωτάει θέλεις ή δεν θέλεις να το δημοσιοποιήσεις- μου θύμισαν πως σαν σήμερα γεννήθηκε αυτό το πέραν του κόσμου τούτου- Ψάρι. Ο παππούς -φορέας μιας ωμής φιλοσοφίας ζωής ικανή να διεγείρει μόνο τους εραστές της ρεαλιστικής ωμότητας! Αγαπώ τους ώριμους άντρες, αγαπώ και το sushi, οπότε ακόνισε τα ξυλάκια σου και φέρε και wasabi!
Λένε πολλά για την ζωή. ( Όχι, την Κωνσταντοπούλου ) αλλά τη δική μας.
Αυτή που -όπως λέει κι ο Μπουκόφσκι -είναι περίεργη, καθώς την ζεις μονάχα μία φορά αλλά την πληρώνεις δέκα.
Θα μου πείτε τι δουλειά έχει ο Τσαρλς Μπουκόφκι -ένας χαρισματικός συγγραφέας μεν, γερομέθυσος ερωτομανής δε, σε ένα γυναικείο blog που έχει μουλιάσει απ την βροχή και βρίζει επειδή η υγρασία του κατσαρώνει τη φράντζα;
Πρώτα διαβάστε και μετά μου λέτε… κι αν πάλι δεν συμφωνήσετε δεν θα τα χαλάσουμε…
Kάπου, λοιπόν, μεταξύ της έμπνευσης και της υπερβατικής έκφρασης που σου χαρίζει ένα οξύ πνεύμα βουτηγμένο σε μπουκάλια ουίσκι, βλέπεις να κολυμπάνε μερικές αλήθειες που κόβουν σαν μαχαίρι και λάμπουν σαν μικρά διαμαντάκια.
Άκου, λοιπόν, τον Τσαρλς που λέει πώς για να μπορείς, λοιπόν, να πεις πως έφτασες στο τέρμα, πως είδες όσα ήθελες και έχεις πια χορτάσει πρέπει:
Πρέπει να γρατζουνιστούν τα γόνατα μα και τα σχέδιά σου.
Πρέπει να γευτείς λεμόνι και αλάτι για να σε γλυκάνει μία σοκολάτα γάλακτος.
Τουλάχιστον μία φορά να καεί η γλώσσα και η καρδιά σου.
Πρέπει να πληγωθείς μα πρέπει και να πληγώσεις.
Πρέπει να ξυπνήσεις ένα πρωί και να αναρωτηθείς αν αντέχεις να υπομείνεις την ημέρα που ξεκινάει.
Να έρθει πρέπει η στιγμή που δεν θα ξέρεις τη σωστή απάντηση ή ακόμη και η στιγμή που δεν θα έχεις καν απάντηση.
Πρέπει να επιλέξεις το λάθος πακέτο τηλεφωνίας και την λάθος κίνηση στο σκάκι.
Πρέπει να δοκιμάσεις ένα παντελόνι που δεν σου κουμπώνει και να σου κάνουν δώρο μια μπλούζα δυο νούμερα μεγάλη.
Πρέπει να απογοητευτείς από φίλους, να γελάσεις με κρύα ανέκδοτα και να υπομείνεις βαρετές ταινίες μέχρι εκείνη που ασυναίσθητα θα σε αλλάξει για πάντα.
Πρέπει να χάσεις στα χαρτιά την ίδια μέρα που θα χάσεις και στην αγάπη.
Οι αντοχές σου πρέπει να σε εγκαταλείψουν πριν φτάσεις στην γραμμή του τερματισμού.
Πρέπει να δεις το τελευταίο λεωφορείο για την θάλασσα να απομακρύνεται το πιο ζεστό μεσημέρι του καλοκαιριού.
Να ευχηθείς να ήσουν για μια στιγμή άλλου, σε εκείνο το «εκεί» που τόσο σου έχει λείψει.
Πρέπει να βρεις έναν άνθρωπο για τον οποίο θα τα παρατούσες όλα και να αναγκαστείς να παρατήσεις την ιδέα του μαζί.
Να έρθει η μέρα που δεν θα μπορέσεις να παραδεχθείς τα συναισθήματά σου, ούτε καν στον εαυτό σου.
Πρέπει να συνειδητοποιήσεις πως κάποια όνειρά σου δε θα πραγματοποιηθούν ποτέ και ακόμη πως ποτέ δε θα καταφέρεις να τα έχεις όλα.
Και πρέπει να «πεθάνεις» μερικές φορές πριν μπορέσεις πραγματικά να ζήσεις.
Σκότωσε μέσα σου ό,τι σου βγάζει τον κακό σου εαυτό! Αυτό!
No Comments